شیخ صدوق «رحمه الله» در کتاب «ثواب الاعمال» از ابوبصیر نقل کرده است که گفت: بعد از شهادت امام صادق «علیه السّلام» خدمت امّ حمیده مشرّف شدم تا او را تسلیت بگویم، پس از آنکه مدتی گریه کرد و من به خاطر گریه او گریستم فرمود:
ای ابومحمّد! اگر امام صادق «علیه السّلام» را در هنگام شهادت می دیدی امر عجیبی از آن حضرت مشاهده می کردی، او چشمان مبارک خود را گشود و فرمود:همه خویشاوندان مرا نزد من جمع کنید. بعد از آنکه تمام آنها نزد آن حضرت گرد آمدند، به ایشان نگاهی کرد و فرمود: «إنّ شفاعتنا لا تنال مستخفاً باالصلاة»؛ کسی که نماز را سبک شمارد به شفاعت ما نمی رسد و از آن بهره مند نمی گردد.[۱]
و شاعر فارسی زبان مضمون این روایت را به شعر درآورده و گفته:
گویم ز امام صادق این طرفه حدیث تا شیعه او به لوح دل بنگارد
فرمود که بر شفاعت ما نرسد هر کس که نماز را سبک بشمارد
[۱]. قطره ای از دریای فضائل اهل بیت علیهم السلام، ج۱، ص۵۴۶ به نقل از ثواب الأعمال، ص۲۲۸ ، بحارالأنوار، ج۸۳، ص۱۹، ح۳۱ و ج۸۴، ص۸۴، ح
Day of Ashura 
